του Γεωργίου Εμ. Δημητράκη
Καυχόμαστε όλοι μας ότι είμαστε δημοκράτες και ακούμε ευχαρίστως τον κ. Πρωθυπουργό να μας ομιλεί περί «εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη», ότι ανήκουμε εις την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, και ότι πρωταρχικός στόχος της Κυβέρνησης είναι η έξοδος από τα Μνημόνια, αλλά τώρα και απο την Πανδημία του Govid-19. Όμως αν θέλομε να είμαστε ρεαλιστές το όνειρο αυτό δεν πρόκειται να εκπληρωθεί εφόσον δεν προηγηθεί κάτι βασικότερο. Η αλλαγή της νοοτροπίας, η ανάκτηση της αξιοπρέπειας και η αφύπνιση της εθνικής συνείδησης. Πολλά σχετικά παραδείγματα θα μπορούσαν να αναφερθούν. Όμως επειδή το μέγεθος του άρθρου δεν επιτρέπει μια εκτενή περιγραφή των διαφορών μας με τους άλλους, θα περιορισθώ σε μερικά απλά παραδείγματα.
Η οικονομική και η κοινωνική ανάπτυξη μίας χώρας στηρίζεται πρωτίστως εις την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό ενός Λαού, βαθιές έννοιες οι οποίες έχουν τις ρίζες τους εις την ισονομία και ισοτιμία. Εις την σύγχρονη Ελλάδα όμως οι αξίες αυτές ουδέποτε απέκτησαν βάθος, παρά τα υφιστάμενα και γνωστά ξένα πρότυπα. Αυτά, λένε μερικοί δήθεν «ειδήμονες», είναι συνέπειες της Τουρκοκρατίας. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, ένα ψευδές «άλλοθι» που κατασκευάστηκε μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και το οποίο μέχρις σήμερα πιπιλίζουμε ως καραμέλα. Για τον λόγο αυτόν επικρατούν εις την «σύγχρονη Ελλάδα» νοοτροπίες, συνήθειες και συμπεριφορές που θυμίζουν άλλες εποχές.
O Γάλλος ή ο Γερμανός Πρόεδρος, οι Αρχηγοί Κρατών, οι Βασιλείς της Ολλανδίας ή των Σκανδιναβικών χωρών και ούτω καθεξής, κυκλοφορούν άνετα μεταξύ των πολιτών, και οι πολύ λιγοστοί φρουροί των είναι σχεδόν αόρατοι ή ανύπαρκτοι. Εις την Ελλάδα αντιθέτως επικρατεί η αντίληψη, ότι η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να περιφέρεται ανά την χώρα με μία κουστωδία ένστολων και «μανδαρίνων». Εις τις εκδηλώσεις και εθνικές εορτές από την Κρήτη μέχρι την Θράκη, πρέπει να εξευρεθεί και ένας «Θρόνος» για την κ. Πρόεδρο! Αυτή η προφανής δηλαδή ενσάρκωση της «καρέκλας», δηλαδή του «βολέματος», που γκρέμισε κυριολεκτικά την Ελλάδα.
Ο Πρόεδρος π.χ. Emmanuel Macron της Γαλλίας δεν κάθεται εις ένα θρόνο, όταν παρακολουθεί μία εκδήλωση, ούτε ο Πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier της Γερμανίας, αλλά εις την πρώτη σειρά ανάμεσα εις τους πολίτες. Εις τον σύγχρονο κόσμο ισχύει η αρχή του Primus inter pares, δηλαδή του Πρώτου μεταξύ Ισων. Ποιος όμως τα οργανώνει αυτά εις την Ελλάδα και γιατί, και πως τα ανέχεται όλα αυτά η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου; Μπορεί να φαντασθεί κανείς τι αλγεινή εντύπωση προκαλεί εις το εξωτερικό η αρρωστημένη αυτή νοοτροπία, αλλά και πολλά άλλα εις την Ελλάδα; Δεν διακατέχονται όμως από μεσαιωνική νοοτροπία μόνον αυτοί που οργανώνουν τις περιοδείες της κ. Προέδρου, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, δυστυχώς, και ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός!
Το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο. Η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ, κατόπιν άνωθεν εντολής, κατήργησε εις την ουσία και τις προγραμματισμένες 400 πεζές περιπολίες αστυνομικών εις τις γειτονιές της Αθήνας, αλλά και εις τις πόλεις της Περιφέρειας. Την ίδια στιγμή όμως η εγκληματικότητα σε εθνική κλίμακα κάνει θραύση και οι διαρρήκτες έχουν γίνει συνέταιροι εις το μαγαζί και εις το σπιτικό κάθε πολίτη. Οι λόγοι της έλλειψης αστυνομικών οργάνων είναι πολλοί. Μεταξύ αυτών όμως και διότι σχεδόν κάθε επώνυμος κυβερνητικός, βουλευτής ή επώνυμη πολιτική προσωπικότητα αλλά και μεγαλοδημοσιογράφος απαιτεί και αποκτά σωματοφύλακες. Χιλιάδες αστυνομικοί απασχολούνται για τον σκοπό αυτόν, ακόμη και όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων υφίσταται τις οδυνηρότατες συνέπειες της ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής χρεοκοπίας, της απελπισίας και ολοσχερούς φτωχοποίησης, όμως τώρα και της νέας λαίλαπας των παράνομων μεταναστών αλλά συνάμα και της Πανδημίας, και ως συνέπεια όλων αυτών ευρίσκεται και κάτω από τα όρια της πτώχειας. Εκ των προαναφερθέντων δεινών και η διαφαινόμενη τώρα επιδείνωση της οικονομικής κρίσης εις την χειμαζόμενη χώρα μας, αλλά και η ένταση των απειλών και των εξωτερικών κινδύνων απέναντι της ολομόναχης και δύσμοιρης Πατρίδος μας.
Όμως την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση διαμαρτύρεται, ότι πολλά δημοσιεύματα του Διεθνούς Τύπου εκφράζουν αμφιβολίες για το ποιόν της Δημοκρατίας εις την χώρα μας, για την ανικανότητα του Πολιτικού Συστήματος και των κυβερνώντων, την πολιτική δυσανεξία και παντελούς άγνοιας της Πολιτικής Ελίτ, αλλά και ανησυχίες για την δημόσια ασφάλεια εις την Ελλάδα. Δικαίως διαμαρτύρεται η Κυβερνητικός Εκπρόσωπος; Να έχει χάριν όμως, ότι δεν ευρέθη κάποιος «κουτόφραγκος» να την ερωτήσει: «Μα εφόσον δεν έχετε πρόβλημα δημόσιας ασφάλειας και εγχώριας τρομοκρατίας εις την Ελλάδα, τι τους θέλουν τόσους σωματοφύλακες οι πολιτικοί σας και όλοι οι παρατρεχάμενοι;» Πως εξηγείται το απαράδεκτο φαινόμενο, ότι ένα σημαντικό τμήμα των Αστυνομικών Δυνάμεων της χώρας «υποχρεούται να υπηρετεί την φύλαξη χιλιάδων πολιτικών προσώπων και προσωπικοτήτων». Ή να συγκρούονται χιλιάδες αστυνομικοί με τις απειράριθμες διαδηλώσεις ασυνάρτητων διαμαρτυρόμενων, υποκινούμενων επι δεκαετίες ως γνωστόν απο τα κόμματα, τα οποία συνεχίζουν την πολιτική αντιπαράθεσή τους και εκτός του Κοινοβουλίου, εις τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, και όχι να προστατεύουν τον Ελληνικό Λαό; Τι θα τους απαντήσει η κ. Αριστοτελία Πελώνη, ότι «εδώ είναι Ελλάδα, όπου ισχύει ο Νόμος του Πεζοδρομίου»;
Πρόκειται και εδώ περί μιας πολύ καθυστερημένης αντιλήψεως περί της έννοιας της πραγματικής Δημοκρατίας, του Ανθρωπισμού, του Κράτους Δικαίου και του Εθνικού Συμφέροντος, της νοσηρής νοοτροπίας και συνηθειών των Ελλήνων οι οποίοι επί δεκαετίες ανέχονται αυτήν την κατάσταση, αλλά και πολλά άλλα, τα οποία κοινωνικώς και οικονομικώς μας κρατάνε πολύ μακριά από τους άλλους Λαούς της Ευρώπης. Δεν είναι όμως ανάγκη ούτε να απεργούμε για την κατάσταση αυτή ούτε να προσφεύγουμε εις την βία κατά των φαινομένων αυτών, τα οποία μας μειώνουν ως Λαό, ως δήθεν «αξιοσέβαστους ανθρώπους και δημοκρατικούς πολίτες». Χρειάζεται μόνον διαμαρτυρία δια του ήρεμου λόγου και της γραφής. Τουλάχιστον για να γνωρίζουν όλοι, ότι υπάρχουν εις την χώρα αυτή πολίτες που σκέπτονται, που βλέπουν, ακούνε και ανησυχούνε, αλλά και οι οποίοι γνωρίζουν τις αιτίες της μιζέριας, των αθλιοτήτων μας και της εθνικής κατάντιας.
Ο Μπορίς Παστερνάκ (1890-1960) είπε: «αυτό που επι αιώνες έκαμε τον άνθρωπο να διαφέρει απο το κτήνος, δεν είναι το ρόπαλο, αλλά η ακαταμάχητη δύναμη της άοπλης αλήθειας». Η περιρρέουσα και θλιβερή αυτή κατάσταση, εις την οποία ευρίσκεται επι δεκαετίες η Πατρίδα μας, οφείλεται δυστυχώς εις την οδυνηρή απώλεια της αξιοπρέπειας του Ελληνικού Λαού, αλλά και αυτής της Εθνικής συνείδησης. Για την Πολιτική και το πρόβλημά της πολύ χαρακτηριστικό είναι όμως το απόφθεγμα του Otto von Bismarck (1815-1898): «τα σκυλιά ακολουθούν αυτούς που τα ταΐζουν».
Όμως όπως γράφει ο Αλέξανδρος Στεφανόπουλος: «Ο Ελληνισμός πρέπει τώρα να αναλογισθεί τις ευθύνες εις την Ιστορία του και να πάρει θέση σε αυτή την αποδεδειγμένη ασυμφωνία μεταξύ του Εθνικού Συμφέροντος και των πράξεων των Εκπροσώπων της Εξουσίας».
Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε
