– Το υπόθετο που σου έγραψα το παίρνεις;
– Όχι, γιατρέ μου, γιατί μου κολλάει στα δόντια.
Στο σπίτι του γιατρού χτυπά το τηλέφωνο. Το σηκώνει ο ίδιος και ακούει την φωνή ενός συναδέλφου του:
– Κώστα, χρειαζόμαστε τέταρτο για το πόκερ.
– Έρχομαι αμέσως, ψιθυρίζει αυτός.
– Αγάπη μου, είναι κάτι σοβαρό; ρωτάει η σύζυγος του γιατρού.
– Πολύ! Να φανταστείς είναι ήδη τρεις γιατροί εκεί!
– Γιατρός: Δε βρίσκω σαφή αίτια για τα συμπτώματα σας. Μάλλον φταίει το ποτό…
– Εντάξει γιατρέ. Να ξανάρθω όταν θα ξεμεθύσετε;
– Γιατρέ νομίζω ότι χρειάζομαι γυαλιά.
– Κύριε εδώ που μπήκατε είναι ταχυδρομείο.
– Γιατρέ μου, κατάπια ένα στυλό. Τι να κάνω;
– Να γράφετε με μολύβι.
– Γιατρέ, κατάπια το κλαρίνο μου.
– Είστε τυχερός που δεν είστε πιανίστας.
– Γιατρός: Μα, 100 ευρώ για δουλειά λίγων λεπτών; Ούτε εγώ που είμαι γιατρός δε παίρνω τόσα.
– Υδραυλικός: Το ξέρω κύριε. Κι εγώ γιατρός ήμουνα…
– Αγαπητέ μου από τις εξετάσεις φαίνεται ότι δυστυχώς σας μένουν 24 ώρες ζωή, αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο.
– Μα τι λέτε γιατρέ; Τι θα μπορούσε να ‘ναι χειρότερο;
– Σας ψάχνω από χτες…
– Γιατρέ, μερικές φορές έχω έντονη επιθυμία να πεθάνω. Τι να κάνω;
– Αφήστε το σε μένα.!!!
– Γιατρέ, θα πεθάνω;
– Γιατρός: Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ τίποτα.
– Γιατρέ μου, η καρδιά μου χτυπάει ακανόνιστα.
– Μην ανησυχείτε. Σε λίγο θα σταματήσει!!!
– Γιατρέ, πάσχω από αμνησία.
– Τότε θα πληρώσετε προκαταβολικά.
– Γιατρέ, δε μπορώ να σταματήσω να λέω ψέματα.
– Και περιμένετε να σας πιστέψω;
– Γιατρέ, κάθε φορά που πίνω τσάι με πονάει το δεξί μου μάτι.
– Το κουταλάκι το βγάζετε;
– Γιατρέ, βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους.
– Οφθαλμίατρο έχετε δει;
– Όχι! Μόνο μπλε και πράσινους κόκκους…
– Γιατρέ, συνεχίζω να βλέπω τις κηλίδες που σας είχα πει.
– Δεν σας βοήθησαν τα καινούργια γυαλιά;
– Πώς! Τώρα βλέπω τις κηλίδες καλύτερα.
– Γιατρέ, έσπασα το χέρι μου σε δυο μέρη.
– Να αποφεύγετε αυτά τα δύο μέρη.
– Γιατρέ μου, μπορώ να έχω και μια δεύτερη γνώμη;
– Βεβαίως! Ελάτε ξανά αύριο.
– Κύριε μου, είστε υπερτασικός.
– Δεν το πιστεύω γιατρέ. Μπορώ να έχω και μια δεύτερη γνώμη;
– Βεβαίως! Είστε και άσχημος.
– Να παίρνετε όλα τα χάπια που σας έδωσα.
Το πρωί το κόκκινο χάπι με ένα ποτήρι νερό,
το μεσημέρι το πράσινο χάπι με ένα ποτήρι νερό,
και το βράδυ το μπλε χάπι με ένα ποτήρι νερό.
– Μα τι έχω, γιατρέ μου;
– Δεν πίνετε πολύ νερό.
– Γιατρέ, κάθε πρωί που ξυπνάω αισθάνομαι τρομερό πονοκέφαλο, ναυτία και δεν με κρατάνε τα πόδια μου.
Μετά από ένα τέταρτο όμως, όλα μου περνάνε… Τι να κάνω;
– Να σηκώνεστε ένα τέταρτο αργότερα.
– Γιατρέ μου, κάθε βράδυ βλέπω τον ίδιο τρομαχτικό εφιάλτη. Κάποιος με κυνηγά να με σκοτώσει.
Τρέχω, τρέχω, τρέχω και φτάνω μπροστά σε μια μεγάλη πόρτα με τεράστια κόκκινη επιγραφή.
Σπρώχνω για να ανοίξω την πόρτα, σπρώχνω, ξανασπρώχνω αλλά δεν ανοίγει η ρημάδα!
Ο τύπος που με κυνηγά πλησιάζει συνεχώς με το μαχαίρι στο χέρι.
Ουρλιάζω στον ύπνο μου και ξυπνώ ιδρωμένος και κατατρομαγμένος.
– Μμμμ, ενδιαφέρον. Και δεν μου λέτε, σας παρακαλώ, μήπως θυμάστε τι γράφει η επιγραφή πάνω στην πόρτα;
– “ΕΛΞΑΤΕ”…
– Γιατρέ, κάθε βράδυ βλέπω το ίδιο όνειρο, ποντίκια να παίζουν ποδόσφαιρο.
– Πάρε αυτά τα φάρμακα σήμερα το βράδυ πριν κοιμηθείς και αύριο θα είσαι καλά.
– Να τα πάρω από αύριο, γιατί σήμερα έχουν τελικό;
– Πόσα θέλετε γιατρέ, για να μου βγάλετε το χαλασμένο δόντι;
– 200 Ευρώ.
– 200 Ευρώ για δουλειά λίγων λεπτών;
– Αν θέλετε, μπορώ να κάνω την εξαγωγή πάρα πολύ αργά…
– Μα μη φωνάζετε! Δεν άγγιξα ακόμα το δόντι σας!
– Το ξέρω γιατρέ, αλλά πατάτε πάνω στο πόδι μου.
…ΚΑΙ Ο ΠΛΕΟΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
-Λοιπόν, γιατρέ μου, πέτυχε η εγχείρησή μου;
-Δεν είμαι γιατρός εγώ, τέκνο μου. Είμαι ο Άγιος Πέτρος…
Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε
